Τις προάλλες βρέθηκα στο badminton στο Christmas Fairytale www.skepastoxorio.gr. Διαφημίζεται ως το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο θεματικό πάρκο στην Αθήνα. Εντάξει, τώρα εδώ που τα λέμε είναι υπερβολή αυτό. Έχει μερικά παιχνίδια καρουσέλ, ένα τρενάκι και συγκρουόμενα, ένα όχι πολύ θεαματικό παγοδρόμιο και από εκεί και πέρα μερικά περίπτερα που δεν έχουν ούτε παραδοσιακά ούτε πρωτότυπα πράγματα. Εκτός αν θεωρείτε το μαλλί της γριάς παράδοση ή τα αρωματικά χώρου δώρα.
Η γενική είσοδος είναι 4 ευρώ μόνο για τα παιδιά, οι ενήλικες μπαίνουν δωρεάν και με αυτό το ποσό τα παιδιά δικαιούνται να κάνουν παιχνίδι. Τα υπόλοιπα παιχνίδια τα πληρώνετε έξτρα. Για δύο παιδιά δηλαδή δύο παιχνίδια θα σας στοιχίσουν 16 ευρώ. Και θα τα απασχολήσετε μερικά μόνο λεπτά. Κάντε τους υπολογισμούς σας και σκεφτείτε αν σας συμφέρει να πάτε. Γιατί μέσα στην οικονομική κρίση μπορεί να συμφέρει να πάει κανείς να φάει οικογενειακώς σουβλάκια και μετά να πάει σε μία παιδική χαρά δωρεάν. Ή σε ένα πάρκο, όπως στο ανακαινισμένο Πεδίο του Άρεως.
Πάντως δεν γινόταν και χαμός από κόσμο. Δεν είναι και παράλογο. Πόσα παιχνίδια να κάνει κανείς; Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν στην Ελλάδα ο κόσμος που στήνει projects σαν αυτό έχει πάρει είδηση σε ποιους απευθύνεται και αν το αντέχει η τσέπη τους. Νομίζω πως όλοι έχουν ένα σύνδρομο άρνησης, μία αντίδραση ότι τώρα εν μέσω κρίσης θα ‘κονομήσουν’. Κάνουν λες και δεν βλέπουν ότι μπαίνουν λουκέτα σε ακριβές περιοχές. Άραγε αυτή η κατάσταση μας αγγίζει πραγματικά; Μας κάνει να αναπροσδιορίσουμε τις συνήθειες, τα οράματα μας και την όλη μας αντίληψη για την αξία του χρήματος αλλά και για τις αξίες; Η μας αφήνει αδιάφορους, να αγαπάμε με την ίδια μανία τα υλικά αγαθά, να κάνουμε τα πάντα για να τα αποκτήσουμε ένα luis vuitton για να πάμε να το δείξουμε στους πλούσιους φίλους μας που θα ζηλέψουν και θα πάνε να πάρουνε ένα άλλο πιο ακριβό vuitton για να μας μπουνε στο μάτι, το οποίο όμως δεν θα είναι τόσο ωραίο όσο το δικό μας. Τι θλιβερός τρόπος σκέψης. Τι δυστυχία να προσπαθεί κανείς να αποδείξει ότι είναι ξεχωριστός γιατί έχει χρήμα. Τι εθνική δυστυχία αυτή της μόστρας και του νεοπλουτισμού.
Εύχομαι μέσα σε αυτή την συλλογική παράνοια να διατηρήσω την λογική μου, να θυμάμαι τι είναι αυτό που με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη, όπως μία ειλικρινή κουβέντα με μία φίλη, να φτιάξω ένα ωραίο φαγητό και να το μοιραστώ με ανθρώπους που αγαπάω, να αγαπάω δυνατά, να καθίσω κάτω από τον ήλιο με την μικρή, στον δικό μας κόσμο και να ακούμε τα πουλάκια. Εύχομαι μεγαλώνοντας να γίνομαι πλούσια στο πνεύμα, μεγαλόψυχη, να συγχωρώ και να ξεπερνάω, να είμαι γενναιόδωρη στη ζωή την ίδια. Εύχομαι να βρίσκω το κουράγιο να είμαι ψύχραιμη και ευγενική σε έναν κόσμο που επιβραβεύει το αντίθετο. Και εύχομαι να είμαι παραγωγική, με ιδέες και κυρίως να μην στερέψω από ιδέες για το πώς να αγαπάω.
A rolling stone mama
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου