Σκέψεις τελευταίας στιγμής

Βρίσκομαι στην τελική ευθεία. Από μέρα σε μέρα γεννάω. Όπως λέει η Ελίνα δεν χωράω στον εαυτό μου. Το ψευδώνυμο μου obelix, από τον οβελίξ και το belly. Πρώτα στρίβει η κοιλιά μου και μετά εγώ. Ο κόσμος στον δρόμο καταλαβαίνει ότι πλησιάζει η ώρα και με λούζει στις ευχές: με το καλό, μισό πόνο, καλή λευτεριά.

Χθες ήμουν σε φανάρια που ήταν εκτός λειτουργίας. Ένας παππούς μπήκε μπροστά σαν "ρομπέν των εγκύων", έβγαλε το χέρι σταμάτησε την κίνηση, με έβαλε στο πλάι του- όπως βάουμε τα παιδιά όταν περνάμε το δρόμο. "Εσύ είσαι προστατευόμενο άτομο τώρα", μου είπε και διασχίσαμε τον δρόμο ενωμένοι.  Και εκεί που αντιλαμβάνομαι πόσο γενναιόδωρη και πλούσια σε συναισθήματα είναι η ανθρώπινη φύση, βρίσκομαι σε ένα πεζοδρόμιο γεμάτο παρκαρισμένα αυτοκίνητα που με εμποδίζουν να περασω. Κάνω ελιγμούς και φρακάρω. Τα πεζοδρόμια είναι για τους πεζούς και όποιος δεν το καταλαβαίνει θα του κολλάω ένα ωραιότατο αυτοκόλλητο από τους Street panthers που λέει: είμαι γάιδαρος παρκάρω όπου γουστάρω. Είναι πολύ καλή λύση, μπορείτε να το βρείτε και εσείς στο http://www.streetpanthers.gr//.
Πήρα 100 με 8 ευρώ. Η λογική είναι ότι όση ώρα γλίτωσαν οι οδηγοί παρκάρωντας στο πεζοδρόμιο θα την χάσουν για να ξεκολλήσουν το αυτοκόλλητα από το παρπρίζ - ή τα αυτοκόλλητα αν είναι πολύ προκλητικά παρκαρισμένος. Αυτή η νοοτροπία "μισό λεπτό έρχομαι", πρέπει να σταματήσει.

Περιμένω λοιπόν να γεννήσω και ξυπνάω μέσα στην μέση της νύχτας με κρίσεις αυπνίας. Επειδή αυτό γινόταν συστηματικά και δεν μπορούσα να την βγάζω 4-7 κοιτώντας το ταβάνι προμηθεύτηκα όλα τα τεράστια λογοτεχνικά βιβλία που δεν είχα προλάβει ποτέ να διαβάσω στην ζωή μου και θα ήθελα. Τελείωσα το Μόμπι Ντικ του Μέλβιλ, το οποίο βρήκα πραγματικά βαρετό, και τον Ηλίθιο του Ντοστογιέφσκι που με ψυχοπλάκωσε αφού η κεντρική ιδέα είναι ότι ένας καλός άνθρωπος που αγαπάει και συγχωρεί τους συνανθρώπους του είναι καταδικασμένος. Σύνολο 2,000 σελίδες ανάγνωσης.

Πλησιάζει λοιπόν η ώρα να γεννήσω και έχω κάνει πολλά πιθανά σενάρια. Αλλά επειδή η ζωή γελάει όταν εμείς κάνουμε σχέδια για το μέλλον θα αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν. Προς το παρών πάω να πάρω το Με κομμένη την Ανάσα του Godar που βγαίνει με το Βήμα. Βρήκα την Περιφρόνηση καταπληκτική. Η Μπαρντό σε ρόλο νυμφιδίου - συζύγου δεν αντέχει  να την περιφρονεί ο άντρας της για τις καλλιτεχνικές του φιλοδοξίες. Του δίνει σημάδια, ζητάει την προσοχή του, αλλά εκείνος τα παραβλέπει και η Μπαρντό νιώθει όλο και πιο αποξενωμένη. Ένας φιλόδοξος παραγωγός και ο ίδιος ο Φριτζ Λανγκ προσπαθούν να μεταφέρουν την Οδύσσεια στην μεγάλη οθόνη όσο η σχέση του ζευγαριού καταρρέει.

The rolling stone mama