Θυμάστε τι σας έλεγα για το purebliss ένα μαγαζάκι στην ρόμβης με βιολογικά και χωρίς τσιγάρο; Ξεχάστε το. Προχθές πήγα εκεί με την μικρούλα στον μάρσιπω ακριβώς επειδή ήξερα ότι είναι ένα μαγαζί που έχει καθαρό περιβάλλον. Και απογοητεύτηκα οικτρά. Το έχουν ντουμανιάσει και εκεί. Το βιολογικό το έχουν κρατήσει μόνο στο μενού και όλο το υπόλοιπο είναι εντελώς μη βιολογικό. Γιατί πού κολλάει ο χυμός 7 ευρώ με την μπανάνα βιο, το τσάι για ευεξία, οι σπιρουλίνες με τον καπνό; Πουθενά; Προφάνώς το βιολογικό είναι ένας τρόπος να βγάζουν χρήματα παραπάνω και όχι κάτι στο οποίο πιστεύουν. Γιατί αν το πίστευαν θα είχαν διατηρήσει ένα πνεύμα αντίστοιχο. Από την απάντησή τους μάλιστα "ε τι να κάνουμε" απογοητεύτηκα διπλά. Ε, είναι αναξιόπιστοι. Εκτός αν σε λίγο αρχίσουν να μας πουλάνε και βιολογικά κάμελ. Προσωπικά δεν θα ξαναπάω, και να ήθελα δεν μπορώ, με την επιλογή τους με αποκλείουν.
Την ίδια απογοήτευση έφαγα και από τα Starbucks στην Πανεπιστημίου, ελλαδάρα ολέ, ούτε κάθισμα ούτε αλλαξιέρα για τα μωρά. Γύφτοι. Τον καφέ μόνο ξέρουν να έχουν 7 ευρώ, από υπηρεσίες μηδέν. Και εκεί θα μποικοτάρω. Γιατί είναι μία αλυσίδα που παντού στον κόσμο έχει έναν χαρακτήρα συγκεκριμένο εκτός από εδώ.
Πήρα λοιπόν ένα μπουκάλι νερό και με την μικρούλα αγκαλιά κάθισα σε ένα παγκάκι δίπλα στην βιβλιοθήκη και κοιτάζαμε τους Αθηναίους να περνάνε. Και της είπα: σκασίλα μας, εμείς θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε και να είσαι σίγουρη θα βρούμε μέρη να πάμε. Αυτό που εύχομαι είναι να της είπα την αλήθεια.
Mama is a roling stone
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παιδί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παιδί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011
Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010
Χριστουγεννιάτικες Ευχές
Τις προάλλες βρέθηκα στο badminton στο Christmas Fairytale www.skepastoxorio.gr. Διαφημίζεται ως το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο θεματικό πάρκο στην Αθήνα. Εντάξει, τώρα εδώ που τα λέμε είναι υπερβολή αυτό. Έχει μερικά παιχνίδια καρουσέλ, ένα τρενάκι και συγκρουόμενα, ένα όχι πολύ θεαματικό παγοδρόμιο και από εκεί και πέρα μερικά περίπτερα που δεν έχουν ούτε παραδοσιακά ούτε πρωτότυπα πράγματα. Εκτός αν θεωρείτε το μαλλί της γριάς παράδοση ή τα αρωματικά χώρου δώρα.
Η γενική είσοδος είναι 4 ευρώ μόνο για τα παιδιά, οι ενήλικες μπαίνουν δωρεάν και με αυτό το ποσό τα παιδιά δικαιούνται να κάνουν παιχνίδι. Τα υπόλοιπα παιχνίδια τα πληρώνετε έξτρα. Για δύο παιδιά δηλαδή δύο παιχνίδια θα σας στοιχίσουν 16 ευρώ. Και θα τα απασχολήσετε μερικά μόνο λεπτά. Κάντε τους υπολογισμούς σας και σκεφτείτε αν σας συμφέρει να πάτε. Γιατί μέσα στην οικονομική κρίση μπορεί να συμφέρει να πάει κανείς να φάει οικογενειακώς σουβλάκια και μετά να πάει σε μία παιδική χαρά δωρεάν. Ή σε ένα πάρκο, όπως στο ανακαινισμένο Πεδίο του Άρεως.
Πάντως δεν γινόταν και χαμός από κόσμο. Δεν είναι και παράλογο. Πόσα παιχνίδια να κάνει κανείς; Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν στην Ελλάδα ο κόσμος που στήνει projects σαν αυτό έχει πάρει είδηση σε ποιους απευθύνεται και αν το αντέχει η τσέπη τους. Νομίζω πως όλοι έχουν ένα σύνδρομο άρνησης, μία αντίδραση ότι τώρα εν μέσω κρίσης θα ‘κονομήσουν’. Κάνουν λες και δεν βλέπουν ότι μπαίνουν λουκέτα σε ακριβές περιοχές. Άραγε αυτή η κατάσταση μας αγγίζει πραγματικά; Μας κάνει να αναπροσδιορίσουμε τις συνήθειες, τα οράματα μας και την όλη μας αντίληψη για την αξία του χρήματος αλλά και για τις αξίες; Η μας αφήνει αδιάφορους, να αγαπάμε με την ίδια μανία τα υλικά αγαθά, να κάνουμε τα πάντα για να τα αποκτήσουμε ένα luis vuitton για να πάμε να το δείξουμε στους πλούσιους φίλους μας που θα ζηλέψουν και θα πάνε να πάρουνε ένα άλλο πιο ακριβό vuitton για να μας μπουνε στο μάτι, το οποίο όμως δεν θα είναι τόσο ωραίο όσο το δικό μας. Τι θλιβερός τρόπος σκέψης. Τι δυστυχία να προσπαθεί κανείς να αποδείξει ότι είναι ξεχωριστός γιατί έχει χρήμα. Τι εθνική δυστυχία αυτή της μόστρας και του νεοπλουτισμού.
Εύχομαι μέσα σε αυτή την συλλογική παράνοια να διατηρήσω την λογική μου, να θυμάμαι τι είναι αυτό που με κάνει πραγματικά ευτυχισμένη, όπως μία ειλικρινή κουβέντα με μία φίλη, να φτιάξω ένα ωραίο φαγητό και να το μοιραστώ με ανθρώπους που αγαπάω, να αγαπάω δυνατά, να καθίσω κάτω από τον ήλιο με την μικρή, στον δικό μας κόσμο και να ακούμε τα πουλάκια. Εύχομαι μεγαλώνοντας να γίνομαι πλούσια στο πνεύμα, μεγαλόψυχη, να συγχωρώ και να ξεπερνάω, να είμαι γενναιόδωρη στη ζωή την ίδια. Εύχομαι να βρίσκω το κουράγιο να είμαι ψύχραιμη και ευγενική σε έναν κόσμο που επιβραβεύει το αντίθετο. Και εύχομαι να είμαι παραγωγική, με ιδέες και κυρίως να μην στερέψω από ιδέες για το πώς να αγαπάω.
A rolling stone mama
Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
Νέες ιδέες εξόδου
Γεια σε όλους. Σας γράφω για να διαδώσω δυο πολύ ωραίες ιδέες εξόδου.
Χθες πήγαμε στο γουδί, ξέρετε εκεί που είναι το badminton. Εκεί έχει ένα εστιατόριο - καφέ το Ya http://www.sitemaker.gr/yacafe/page_GREEK_7.htm, που έχει μία φοβερή ιδιαιτερότητα- μπροστά του βρίσκεται μία παιδική χαρά με πολύ χώρο για να παίξεις, να τρέξεις. Το περιβάλλον είναι πάρα πολύ ωραίο γιατί μπορούν να ευχαριστηθούν όλοι, μικροί και μεγάλοι. Τρώτε μακαρόνια, burger, γλυκό, πίνετε καφέ και το παιδάκι μπορεί να παίζει μπροστά σας... Έαν δεν έχετε πάει να πάτε. Θα το καταχαρείτε!
Αφού καθίσαμε εκεί με την αδερφή μου και τα μικρά της, το απόγευμα πήγαμε στην παιδική χαρά του πικιώνη στην φιλοθέη. Άψογος χώρος. Είναι σαν πάρκο, όλα τα παιχνίδια είναι ξύλινα και οι μαμάδες δείχνουν χαλαρές με τα καφεδάκια στο χέρι. Οάση. Καθώς τα γράφω αυτά σκέφτομαι ότι κάποτε έλεγα "πήγα σε ένα φοβερό μπαρ". Σήμερα λέω "πήγα σε μία φοβερή παιδική χαρά". Και όμως αυτό μου αρέσει πολύ, το βρίσκω πολύ δημιουργικό και όμορφο να περνάω χρόνο με το παιδί μου, να το κάνω να νιώθει ευτυχισμένο.
Περιμένω να ακούσω τα σχόλια και τις ιδέες σας.
A rolling stone mama
Χθες πήγαμε στο γουδί, ξέρετε εκεί που είναι το badminton. Εκεί έχει ένα εστιατόριο - καφέ το Ya http://www.sitemaker.gr/yacafe/page_GREEK_7.htm, που έχει μία φοβερή ιδιαιτερότητα- μπροστά του βρίσκεται μία παιδική χαρά με πολύ χώρο για να παίξεις, να τρέξεις. Το περιβάλλον είναι πάρα πολύ ωραίο γιατί μπορούν να ευχαριστηθούν όλοι, μικροί και μεγάλοι. Τρώτε μακαρόνια, burger, γλυκό, πίνετε καφέ και το παιδάκι μπορεί να παίζει μπροστά σας... Έαν δεν έχετε πάει να πάτε. Θα το καταχαρείτε!
Αφού καθίσαμε εκεί με την αδερφή μου και τα μικρά της, το απόγευμα πήγαμε στην παιδική χαρά του πικιώνη στην φιλοθέη. Άψογος χώρος. Είναι σαν πάρκο, όλα τα παιχνίδια είναι ξύλινα και οι μαμάδες δείχνουν χαλαρές με τα καφεδάκια στο χέρι. Οάση. Καθώς τα γράφω αυτά σκέφτομαι ότι κάποτε έλεγα "πήγα σε ένα φοβερό μπαρ". Σήμερα λέω "πήγα σε μία φοβερή παιδική χαρά". Και όμως αυτό μου αρέσει πολύ, το βρίσκω πολύ δημιουργικό και όμορφο να περνάω χρόνο με το παιδί μου, να το κάνω να νιώθει ευτυχισμένο.
Περιμένω να ακούσω τα σχόλια και τις ιδέες σας.
A rolling stone mama
Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
Αλήτες απειλούν μαμάδες με καρότσια
Σήμερα, βιώσα ένα περιστατικό που με κάνει και ντρέπομαι για την Ελλάδα και την πολίτες της. Ένα ταξί παρκαρισμένο φαρδύ πλατύ πάνω στο πεζοδρόμιο με εμπόδιζε να περάσω με το καρότσι. Έτσι, γύρισα και του είπα: κύριε μου εμποδίζετε. Αυτό που ακολούθησε δεν το περίμενα! Ο ταξιτζής περίμενε να περάσω από πίσω του και την ώρα που ήμουν ακριβώς πίσω του κάνει μία δυνατή όπισθεν΄για να με πατήσει! Και αφού δεν του έφτανε αυτό άνοιξε την πόρτα και από την θέση του οδηγού έκανε ότι θα μου δώσει μπουνιά.
Μάρτυρες μου οι περαστικοί που είχαν ακούσει πόσο λογικά του είπα ότι εμποδίζει και πόσο παρανοικά αντέδρασε. Οι περαστικοί και οι μαγαζάτορες που βγήκαν έξω με παρακινούσαν να καλέσω την αστυνομία. Μου έλεγαν ότι πρέπει να τον μυνήσω. Όμως παρόλο που είχα τόσο κόσμο με το μέρος μου φοβήθηκα να το κάνω. Σκέφτηκα ότι έτσι μπορεί να μπλέξω χειρότερα. Αν αυτός ο αλήτης δεν δίσταζε να πάει να με πατήσει τότε δεν ξέρω τι άλλο είναι ικανός να κάνει.
Το ερώτημα είναι: τελικά δεν πρέπει να μιλάμε και να ανεχόμαστε όλη αυτή την κατάσταση παθητικά; Και αν πρέπει να μην μιλάμε ακόμα και όταν έχουμε δίκιο τότε η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί ποτέ. Θα ήθελα πολύ να μου πείτε τι νομίζετε ότι πρέπει να κάνουμε.
Μάρτυρες μου οι περαστικοί που είχαν ακούσει πόσο λογικά του είπα ότι εμποδίζει και πόσο παρανοικά αντέδρασε. Οι περαστικοί και οι μαγαζάτορες που βγήκαν έξω με παρακινούσαν να καλέσω την αστυνομία. Μου έλεγαν ότι πρέπει να τον μυνήσω. Όμως παρόλο που είχα τόσο κόσμο με το μέρος μου φοβήθηκα να το κάνω. Σκέφτηκα ότι έτσι μπορεί να μπλέξω χειρότερα. Αν αυτός ο αλήτης δεν δίσταζε να πάει να με πατήσει τότε δεν ξέρω τι άλλο είναι ικανός να κάνει.
Το ερώτημα είναι: τελικά δεν πρέπει να μιλάμε και να ανεχόμαστε όλη αυτή την κατάσταση παθητικά; Και αν πρέπει να μην μιλάμε ακόμα και όταν έχουμε δίκιο τότε η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί ποτέ. Θα ήθελα πολύ να μου πείτε τι νομίζετε ότι πρέπει να κάνουμε.
Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010
support your kidz
Κάθε φορά που έρχομαι Βερολίνο συμπαθώ τους Γερμανούς όλο και πιο πολύ. Πάντα διαψεύδουν την προκατάληψή ότι είναι χοντροκομμένοι και ψυχροί. Όπου πάω με χαιρετάνε ευγενικά, στο σούπερ μάρκετ μου δίνουν την σειρά τους επειδή με βλέπουν με το μωρό, είναι ειλικρινείς στις συναλλαγές τους και πάνω από όλα αγαπάνε τα παιδιά τους. Ναι, οι Γερμανοί έχουν μεγάλη και βαθιά παιδεία στο θέμα των παιδιών. Έχουν παιδικούς σταθμούς που πληρώνεις ανάλογα με τηην οικονομική σου κατάσταση, για κάθε παιδί παίρνεις από το κράτος 180 ευρώ το μήνα, γεννάς δωρέαν, δεν σου κάνουν καισαρική για ψύλλου πήδημα και όταν γεννήσεις έρχονται σπίτι σου για βοήθεια οικιακή βοηθός και μαία. Για αυτό έχουν baby boom και έχουν λύσει το δημογραφικό τους πρόβλημα.
a rolling stone mama
Κυριακή 27 Ιουνίου 2010
Το χρονικό μίας αποτυχημένης διαμαρτυρίας και μερικές προτάσεις ψυχαγωγίας:
Τις προάλλες ήμουν βόλτα και προσπαθούσα η άμοιρη να διασχίσω τα πεζοδρόμια, ανάμεσα σε κολώνες δεή, κάδους, δέντρα και οι ηλίθιοι οδηγοί που καβαλάνε πεζοδρόμια στον λίγο χώρο που μας απομένει. Κάνω ζινγ ζαγκ, κολλάω τρία και τέσσερα απανωτά αυτοκόλλητα «είμαι γάιδαρος παρκάρω όπου γουστάρω», είμαι αποφασισμένη να δράσω ακτιβιστικά και φτάνω έξω από την τροχαία για να διαμαρτυρηθώ ότι η κρίση δεν είναι οικονομική αλλά πνευματική και ότι δεν σέβεται ο ένας τον άλλον και άλλα τέτοια. Ένας νεαρός ένστολος με ακούει με το βλέμμα της αγελάδας και αφού τελειώσω το κήρυγμα μου γυρνάει και μου απαντάει: «εδώ ξέρετε είναι αστυνομία όχι τροχαία». Ντόινγκ....
Ταινίες που σας προτείνω:
Τανγκι.. Θέμα είναι ο Τανγκι που στα 28 του χρόνια και παρότι είναι οικονομικά ανεξάρτητος δεν λεει να ξεκολλήσει από τους γονείς του. Οι γονείς του θέλουν να τον ξεφορτωθούν και καταστρώνουν ένα σωρό σχέδια για να το πετύχουν. Δείτε πόσο φορτικό μπορεί να είναι το φαινόμενο μένω με τους γονείς μου για τους γονείς μας!
Away we go – Μία έξυπνη κωμωδία με ένα ζευγάρι που ψάχνει πού θα μείνει λίγο πριν η γυναίκα γεννήσει. Στον δρόμο τους συναντάνε διάφορους συγγενείς και φίλους. Κοινό σημείο όλων είναι τα παιδιά. Να μία ταινία για τις διαφορετικές αντιλήψεις περί μεγαλώματος παιδιών. Τι συστήνω ανεπιφύλακτα.
Run fat boy run- Ένας τύπος που μία ζωή παρατάει τα πάντα αποφασίζει να τρέξει στον Μαραθώνιο της Αγγλίας με σκοπό να αποδείξει στην κοπέλα που αγαπάει ότι έχει αλλάξει- ότι δηλαδή δεν παρατάει τα πάντα στην μέση.
Περιμένω τις προτάσεις σας
A rolling stone mama
Ταινίες που σας προτείνω:
Τανγκι.. Θέμα είναι ο Τανγκι που στα 28 του χρόνια και παρότι είναι οικονομικά ανεξάρτητος δεν λεει να ξεκολλήσει από τους γονείς του. Οι γονείς του θέλουν να τον ξεφορτωθούν και καταστρώνουν ένα σωρό σχέδια για να το πετύχουν. Δείτε πόσο φορτικό μπορεί να είναι το φαινόμενο μένω με τους γονείς μου για τους γονείς μας!
Away we go – Μία έξυπνη κωμωδία με ένα ζευγάρι που ψάχνει πού θα μείνει λίγο πριν η γυναίκα γεννήσει. Στον δρόμο τους συναντάνε διάφορους συγγενείς και φίλους. Κοινό σημείο όλων είναι τα παιδιά. Να μία ταινία για τις διαφορετικές αντιλήψεις περί μεγαλώματος παιδιών. Τι συστήνω ανεπιφύλακτα.
Run fat boy run- Ένας τύπος που μία ζωή παρατάει τα πάντα αποφασίζει να τρέξει στον Μαραθώνιο της Αγγλίας με σκοπό να αποδείξει στην κοπέλα που αγαπάει ότι έχει αλλάξει- ότι δηλαδή δεν παρατάει τα πάντα στην μέση.
Περιμένω τις προτάσεις σας
A rolling stone mama
Τετάρτη 26 Μαΐου 2010
Συμβουλές Του Ποδαριού
Ποιοι είναι αυτοί οι συνήθεις σύμβουλοι που με το που θα σε δούνε με καρότσι θα σε βομβαρδίσουν σε πληροφορίες;
Η γειτόνισσα: στημένη μου την έχει; Με τσακώνει πριν βγω από το σπίτι και μόλις γυρίζω. Με πετυχαίνει όταν βγαίνω στο μπαλκόνι. Και με προλαβαίνει όταν πετάω τα σκουπίδια. Μου έχει έτοιμο έναν κατάλογο με συμβουλές οι οποίες είναι εντελώς αντίθετες από αυτές που μου δίνει ο γιατρός, εντελώς αναξιόπιστες. Επιμένει τρελά, νομίζει ότι τα ξέρει όλα. Πάντα την γειώνω με την ίδια απάντηση: βιάζομαι.
Ο περαστικός: έχει άποψη από το πώς είναι ντυμένο το παιδί μέχρι πώς κρατάς το καρότσι. Ο περαστικός πετάει την συμβουλή του όπως σε προσπερνάει, στο φτερό, απίθανος τύπος.
Ο τρελός περαστικός: ξεπετάγεται παντού, εκεί που περιμένεις να έρθουν να σε πάρουν, στη στάση του λεωφορείου, στην ουρά του σούπερ μάρκετ. Είναι ένας γραφικός τύπος συνήθως παθολογικά ψεύτης. Προχτές μου έτυχε ένας που μου έλεγε ότι ήταν οδηγός ταξί και το έκοψε γιατί έκανε bypass και μετά έγινε αρχαιοκάπηλος! Αυτός με συμβούλεψε να μην εμπιστεύομαι κανέναν, ούτε την σκιά μου και με προειδοποίησε ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε παλιοτόμαρα! Αν είμαστε όλοι τότε είσαι και εσύ, του είπα. Συμφώνησε. Ε, με αυτά τα μυαλά δεν πας μπροστά.
Ο φούρναρης: επειδή με το παιδί αρχίζεις να πηγαίνεις παντού εννοείται έχει άποψη και ο φούρναρης. Προχτές μου έκαναν παρατήρηση για το πώς είχα ρυθμίσει το ύψος στην πλάτη του καροτσιού και να σας πω κάτι; Είχε δίκιο.
Περιμένω να μου πείτε μου τις δικές σας εμπειρίες με άκυρες συμβουλές και συμβουλάτορες.
A rolling stone mama
Η γειτόνισσα: στημένη μου την έχει; Με τσακώνει πριν βγω από το σπίτι και μόλις γυρίζω. Με πετυχαίνει όταν βγαίνω στο μπαλκόνι. Και με προλαβαίνει όταν πετάω τα σκουπίδια. Μου έχει έτοιμο έναν κατάλογο με συμβουλές οι οποίες είναι εντελώς αντίθετες από αυτές που μου δίνει ο γιατρός, εντελώς αναξιόπιστες. Επιμένει τρελά, νομίζει ότι τα ξέρει όλα. Πάντα την γειώνω με την ίδια απάντηση: βιάζομαι.
Ο περαστικός: έχει άποψη από το πώς είναι ντυμένο το παιδί μέχρι πώς κρατάς το καρότσι. Ο περαστικός πετάει την συμβουλή του όπως σε προσπερνάει, στο φτερό, απίθανος τύπος.
Ο τρελός περαστικός: ξεπετάγεται παντού, εκεί που περιμένεις να έρθουν να σε πάρουν, στη στάση του λεωφορείου, στην ουρά του σούπερ μάρκετ. Είναι ένας γραφικός τύπος συνήθως παθολογικά ψεύτης. Προχτές μου έτυχε ένας που μου έλεγε ότι ήταν οδηγός ταξί και το έκοψε γιατί έκανε bypass και μετά έγινε αρχαιοκάπηλος! Αυτός με συμβούλεψε να μην εμπιστεύομαι κανέναν, ούτε την σκιά μου και με προειδοποίησε ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε παλιοτόμαρα! Αν είμαστε όλοι τότε είσαι και εσύ, του είπα. Συμφώνησε. Ε, με αυτά τα μυαλά δεν πας μπροστά.
Ο φούρναρης: επειδή με το παιδί αρχίζεις να πηγαίνεις παντού εννοείται έχει άποψη και ο φούρναρης. Προχτές μου έκαναν παρατήρηση για το πώς είχα ρυθμίσει το ύψος στην πλάτη του καροτσιού και να σας πω κάτι; Είχε δίκιο.
Περιμένω να μου πείτε μου τις δικές σας εμπειρίες με άκυρες συμβουλές και συμβουλάτορες.
A rolling stone mama
Τρίτη 11 Μαΐου 2010
Ημερολόγιο τοκετού
Άργησα να γράψω, το ξέρω. Αλλά είχα πολλά καινούργια πράγματα να μάθω και χρειαζόμουν χρόνο. Για αυτό θα συμπυκνώσω τον χαμένο χρόνο με την παρακάτω μορφή ημερολογίου.
22 Απριλίου 3:15 τα ξημερώματα
«Σπάσανε τα νερά», είπα στον Αλέξανδρο.
«Είσαι σίγουρη;», μου απαντάει.
«Μα πώς να μην είμαι;» του δείχνω το ποτάμι από τα νερά.
«Μήπως είναι κάτι άλλο», επιμένει.
«όχι», επιμένω και εγώ.
Surreal διάλογος μελλοντικών γονέων. Μα να μην πιστεύει ότι έσπασαν τα νερά. Μάλλον κοιμόταν όρθιος, δεν εξηγείται αλλιώς. Λίγο μετά αρχίζουν οι συσπάσεις. Ο Αλέξανδρος καταλαβαίνει ότι γεννάμε. Με χρονομετράει, οι συσπάσεις είναι ακόμα 20λεπτες. Έχουμε χρόνο μέχρι να γίνουν 5λεπτες και να πάμε στο Ιασώ. Στο ενδιάμεσο, κάνω ντους, ξυρίζω πόδια, τρώω πρωινό και πλένω πιάτα!
7:00 Φτάνουμε στο Ιασώ, εκεί προχωράμε στις διαδικασίες, δηλαδή δίνω τα πράγματά μου, μου παίρνουν το ιστορικό μου και βεβαίως δεν γλιτώνω το κλύσμα. Αφού ξεμπερδέψω με όλα αυτά μπαίνω στο δωμάτιο του τοκετού. Οι συσπάσεις δυναμώνουν. Κάτι μου είχαν πει για επισκληρήδιο...Έρχεται ο χαρούμενος τραγουδιστός αναισθησιολόγος, τους βγάζει όλους από το δωμάτιο και με αναλαμβάνει. Μέσα σε δευτερόλεπτα ο πόνος από τις συσπάσεις εξουδετερώνεται. Τρομερό.
Στο δωμάτιο μπαίνει και ο Αλέξανδρος. Μιλάμε με την μαία και τον γιατρό για τις δουλειές μας, τα χόμπι μας, τις απόψεις μας για τον κόσμο. Και όλα αυτά ενώ στο διπλανό δωμάτιο μία έχει βάλει ινδική μουσική και χαλαρώνει. Μου φαίνεται γελοίο.
13:30 μου λένε ότι το παιδί είναι ψηλά και ότι λογικά θα αργήσουμε, θα πάει απόγευμα. Αρχίζουμε τις εξωθήσεις. Οι εξωθήσεις όμως πάνε πολύ καλά και σε μισή ώρα έχω αλλάξει δωμάτιο.
14:15 Μπαίνω στο χειρουργίο. Κάνω μερικές εξωθήσεις και ακούω το κλάμα του μωρού. Μου δίνουν το μωρό και το κρατάω στην αγκαλιά μου. Σταματάει να κλαίει. Οι χτύποι της καρδιάς μου της είναι γνώριμοι και νιώθει ασφάλεια. Συγκλονιστική στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο Αλέξανδρος σε όλη την διαδικασία είναι βράχος, εντυπωσιακά ψύχραιμος.
Με βγάζουν για να δούνε οι συγγενείς ότι είμαι καλά και με βάζουν στην ανάνηψη. Ο Αλέξανδρος μοστράρει την μικρή ενώ οι υπάλληλοι του ΙΑΣΩ μάταια περιμένουν να τους χαρτζιλικώσει. Την πατίσανε, είχαμε συμφωνήσει από πριν ότι δεν θα γίνουμε και εμείς συνεχιστές αυτής της βλακείας..
Το επόμενο πρωινό πριν ανοίξω τα μάτια μου έχουν καταφτάσει πωλητές του Ιασώ, ασφάλειες ζωής, ζυγαριές, πάνες, όλα σου τα πουλάνε. Η ίδια γυναίκα που είχε βάλει ινδική μουσική έχει βάλει ένα απαγορευτικό έξω από το δωμάτιό της. Σε άλλα δωμάτια μόνο αρνί δεν ψήνουν, ανοίγουν σαμπάνιες και πίνουν ουίσκια, όσο οι λεχώνες παρακαλάνε για λίγη ησυχία. .
Αρχίζει να καταφτάνει κόσμος. Πολύς κόσμος. Δώρα, γλυκά και λουλούδια. Η απέναντί μου, που είναι με καισαρική, δεν μιλάει, αλλά μιλάει για λογαριασμό της η στρυφνή πεθερά που για να μου δείξει πόσο την εκνευρίζει ο κόσμος βάζει δυνατά τα μυστικά της εδέμ. Όσο πιο πολύς ο κόσμος τόσο δυναμώνει και την τηλέοραση. Η κακιά πεθερά δημιουργεί απίστευτη ηχορύπανση. Ο Αλέξανδρος αναλαμβάνει δράση και κάνει τον πορτιέρη. Έρχονται και με βλέπουν ένας ένας λες και είμαι ο πάπας. Είμαι ακόμα hyper, μου αρέσει ο κόσμος, δεν έχω εξαντληθεί, το έχω σας λέω. Όταν όμως το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε την επομένη αναθεώρησα. Εκεί άρχισε να μου την δίνει λίγο. Δεν είναι εύκολο να είσαι με το βυζί έξω και να προσπαθείς να μάθεις πώς θα θηλάζεις ενώ σε παρατηρούν πέντε ζευγάρια μάτια σαν να είσαι σπάνιο ζώο. Υπάρχει πολύ έλλειψη διακριτικότητας στα μαιευτήρια.
Σάββατο βράδυ: η κοπέλα απέναντί μου μιλάει επιτέλους και σταματάει ο ψυχρός πόλεμος της τηλεόρασης που έχει κυρήξει η πεθερά της. Οι όροι όμως αντιστρέφονται. Αυτή τη φορά είμαι εγώ που ενοχλούμαι και αυτό γιατί κάθε μέρα έρχεται ο άντρας της και μένει μέσα στ δωμάτιο πολύ μετά το επισκεπτήριο. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Μέχρι που ένα βράδυ κατάλαβα ότι έμενε εκεί κάθε βράδυ. Η αποκάλυψη έγινε όταν αυτό το Σάββατο με ξύπνησε το εκκωφαντικό του ροχαλητό.Με έκπληξη είδα τον άντρα της να κοιμάται στο άδειο κρεβάτι δίπλα μου. Σηκώθηκα αλαφιασμένη αποφασισμένη για όλα, η κοπέλα απέναντι με πήρε είδηση και με ρώτησε αν είμαι καλά. Βέβαια όχι, απάντησα. Μα ήθελε και ερώτημα. Η κοπέλα ανέλαβε δράση και πέταξε τον άντρα της στον καναπέ. Με την τσίμπλα στο μάτι στέλνω μήνυμα στον Αλέξανδρο: αύριο φεύγουμε.
Κυριακή:
Είμαι έτοιμη, ντυμένη, μακιγιαρισμένη για έξοδο.
Μία υπάλληλος του ΙΑΣΩ μας κάνει επίδειξη πώς θα αλλάξουμε και θα πλύνουμε το μωρό. Μιλάει σε fast forward σαν να έχει καταπιεί εγκυκλοπαίδεια.
Με τον Αλέξανδρο κινηματογραφούμε την έξοδο μας από το ΙΑΣΩ και την είσοδο μας στο σπίτι. Βγήκαμε δυο και μπαίνουμε τρεις. Κλαίμε από συγκίνηση. Νέα συναισθήματα γεννιούνται, συναισθήματα που μόλις άρχισαν.
Πρώτο βράδυ: τα κάνουμε όλα λάθος. Δεν ξέρουμε να βάλουμε πάνα, η μικρή τα κάνει απάνω μας, δεν ξέρουμε πώς να την πλύνουμε, με το που κλαίει το βράδυ την βάζουμε στο κρεβάτι μας, κάτι που εκ των υστέρων μαθαίνουμε ότι είναι η τελευταία λύση.
Το επόμενο πρωί: καλούμε την μαία και τον παιδίατρο. Μας λύνουν τα χέρια. Τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά. Και ναι δεν είναι τίποτα να αλλάξεις πάνα. Κάθε μέρα που περνάει μαθαίνουμε και κάτι, τι σηματοδοτεί αυτό το κλάμα, τι εκείνο, μαθαίνουμε να ακούμε τις ανάγκες της..και της μαθαίνουμε να ακούει και τις δικές μας, να βγαίνει δηλαδή, γιατί ένα rolling stone baby δεν μπορεί να μένει σπίτι.
Σας αφήνω για να θηλάσω και να αλλάξω pamper,
Τα λέμε σύντομα,
A rolling stone mama
22 Απριλίου 3:15 τα ξημερώματα
«Σπάσανε τα νερά», είπα στον Αλέξανδρο.
«Είσαι σίγουρη;», μου απαντάει.
«Μα πώς να μην είμαι;» του δείχνω το ποτάμι από τα νερά.
«Μήπως είναι κάτι άλλο», επιμένει.
«όχι», επιμένω και εγώ.
Surreal διάλογος μελλοντικών γονέων. Μα να μην πιστεύει ότι έσπασαν τα νερά. Μάλλον κοιμόταν όρθιος, δεν εξηγείται αλλιώς. Λίγο μετά αρχίζουν οι συσπάσεις. Ο Αλέξανδρος καταλαβαίνει ότι γεννάμε. Με χρονομετράει, οι συσπάσεις είναι ακόμα 20λεπτες. Έχουμε χρόνο μέχρι να γίνουν 5λεπτες και να πάμε στο Ιασώ. Στο ενδιάμεσο, κάνω ντους, ξυρίζω πόδια, τρώω πρωινό και πλένω πιάτα!
7:00 Φτάνουμε στο Ιασώ, εκεί προχωράμε στις διαδικασίες, δηλαδή δίνω τα πράγματά μου, μου παίρνουν το ιστορικό μου και βεβαίως δεν γλιτώνω το κλύσμα. Αφού ξεμπερδέψω με όλα αυτά μπαίνω στο δωμάτιο του τοκετού. Οι συσπάσεις δυναμώνουν. Κάτι μου είχαν πει για επισκληρήδιο...Έρχεται ο χαρούμενος τραγουδιστός αναισθησιολόγος, τους βγάζει όλους από το δωμάτιο και με αναλαμβάνει. Μέσα σε δευτερόλεπτα ο πόνος από τις συσπάσεις εξουδετερώνεται. Τρομερό.
Στο δωμάτιο μπαίνει και ο Αλέξανδρος. Μιλάμε με την μαία και τον γιατρό για τις δουλειές μας, τα χόμπι μας, τις απόψεις μας για τον κόσμο. Και όλα αυτά ενώ στο διπλανό δωμάτιο μία έχει βάλει ινδική μουσική και χαλαρώνει. Μου φαίνεται γελοίο.
13:30 μου λένε ότι το παιδί είναι ψηλά και ότι λογικά θα αργήσουμε, θα πάει απόγευμα. Αρχίζουμε τις εξωθήσεις. Οι εξωθήσεις όμως πάνε πολύ καλά και σε μισή ώρα έχω αλλάξει δωμάτιο.
14:15 Μπαίνω στο χειρουργίο. Κάνω μερικές εξωθήσεις και ακούω το κλάμα του μωρού. Μου δίνουν το μωρό και το κρατάω στην αγκαλιά μου. Σταματάει να κλαίει. Οι χτύποι της καρδιάς μου της είναι γνώριμοι και νιώθει ασφάλεια. Συγκλονιστική στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο Αλέξανδρος σε όλη την διαδικασία είναι βράχος, εντυπωσιακά ψύχραιμος.
Με βγάζουν για να δούνε οι συγγενείς ότι είμαι καλά και με βάζουν στην ανάνηψη. Ο Αλέξανδρος μοστράρει την μικρή ενώ οι υπάλληλοι του ΙΑΣΩ μάταια περιμένουν να τους χαρτζιλικώσει. Την πατίσανε, είχαμε συμφωνήσει από πριν ότι δεν θα γίνουμε και εμείς συνεχιστές αυτής της βλακείας..
Το επόμενο πρωινό πριν ανοίξω τα μάτια μου έχουν καταφτάσει πωλητές του Ιασώ, ασφάλειες ζωής, ζυγαριές, πάνες, όλα σου τα πουλάνε. Η ίδια γυναίκα που είχε βάλει ινδική μουσική έχει βάλει ένα απαγορευτικό έξω από το δωμάτιό της. Σε άλλα δωμάτια μόνο αρνί δεν ψήνουν, ανοίγουν σαμπάνιες και πίνουν ουίσκια, όσο οι λεχώνες παρακαλάνε για λίγη ησυχία. .
Αρχίζει να καταφτάνει κόσμος. Πολύς κόσμος. Δώρα, γλυκά και λουλούδια. Η απέναντί μου, που είναι με καισαρική, δεν μιλάει, αλλά μιλάει για λογαριασμό της η στρυφνή πεθερά που για να μου δείξει πόσο την εκνευρίζει ο κόσμος βάζει δυνατά τα μυστικά της εδέμ. Όσο πιο πολύς ο κόσμος τόσο δυναμώνει και την τηλέοραση. Η κακιά πεθερά δημιουργεί απίστευτη ηχορύπανση. Ο Αλέξανδρος αναλαμβάνει δράση και κάνει τον πορτιέρη. Έρχονται και με βλέπουν ένας ένας λες και είμαι ο πάπας. Είμαι ακόμα hyper, μου αρέσει ο κόσμος, δεν έχω εξαντληθεί, το έχω σας λέω. Όταν όμως το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε την επομένη αναθεώρησα. Εκεί άρχισε να μου την δίνει λίγο. Δεν είναι εύκολο να είσαι με το βυζί έξω και να προσπαθείς να μάθεις πώς θα θηλάζεις ενώ σε παρατηρούν πέντε ζευγάρια μάτια σαν να είσαι σπάνιο ζώο. Υπάρχει πολύ έλλειψη διακριτικότητας στα μαιευτήρια.
Σάββατο βράδυ: η κοπέλα απέναντί μου μιλάει επιτέλους και σταματάει ο ψυχρός πόλεμος της τηλεόρασης που έχει κυρήξει η πεθερά της. Οι όροι όμως αντιστρέφονται. Αυτή τη φορά είμαι εγώ που ενοχλούμαι και αυτό γιατί κάθε μέρα έρχεται ο άντρας της και μένει μέσα στ δωμάτιο πολύ μετά το επισκεπτήριο. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Μέχρι που ένα βράδυ κατάλαβα ότι έμενε εκεί κάθε βράδυ. Η αποκάλυψη έγινε όταν αυτό το Σάββατο με ξύπνησε το εκκωφαντικό του ροχαλητό.Με έκπληξη είδα τον άντρα της να κοιμάται στο άδειο κρεβάτι δίπλα μου. Σηκώθηκα αλαφιασμένη αποφασισμένη για όλα, η κοπέλα απέναντι με πήρε είδηση και με ρώτησε αν είμαι καλά. Βέβαια όχι, απάντησα. Μα ήθελε και ερώτημα. Η κοπέλα ανέλαβε δράση και πέταξε τον άντρα της στον καναπέ. Με την τσίμπλα στο μάτι στέλνω μήνυμα στον Αλέξανδρο: αύριο φεύγουμε.
Κυριακή:
Είμαι έτοιμη, ντυμένη, μακιγιαρισμένη για έξοδο.
Μία υπάλληλος του ΙΑΣΩ μας κάνει επίδειξη πώς θα αλλάξουμε και θα πλύνουμε το μωρό. Μιλάει σε fast forward σαν να έχει καταπιεί εγκυκλοπαίδεια.
Με τον Αλέξανδρο κινηματογραφούμε την έξοδο μας από το ΙΑΣΩ και την είσοδο μας στο σπίτι. Βγήκαμε δυο και μπαίνουμε τρεις. Κλαίμε από συγκίνηση. Νέα συναισθήματα γεννιούνται, συναισθήματα που μόλις άρχισαν.
Πρώτο βράδυ: τα κάνουμε όλα λάθος. Δεν ξέρουμε να βάλουμε πάνα, η μικρή τα κάνει απάνω μας, δεν ξέρουμε πώς να την πλύνουμε, με το που κλαίει το βράδυ την βάζουμε στο κρεβάτι μας, κάτι που εκ των υστέρων μαθαίνουμε ότι είναι η τελευταία λύση.
Το επόμενο πρωί: καλούμε την μαία και τον παιδίατρο. Μας λύνουν τα χέρια. Τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά. Και ναι δεν είναι τίποτα να αλλάξεις πάνα. Κάθε μέρα που περνάει μαθαίνουμε και κάτι, τι σηματοδοτεί αυτό το κλάμα, τι εκείνο, μαθαίνουμε να ακούμε τις ανάγκες της..και της μαθαίνουμε να ακούει και τις δικές μας, να βγαίνει δηλαδή, γιατί ένα rolling stone baby δεν μπορεί να μένει σπίτι.
Σας αφήνω για να θηλάσω και να αλλάξω pamper,
Τα λέμε σύντομα,
A rolling stone mama
Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010
Για μαμάδες του εξωτερικού
Αυτό το link θα σας θυμίσει την δική σας παιδική ηλικία. Θυμάστε τον παραμυθά; Αν όχι θυμηθείτε τον. Θα αρέσει και στα παιδιά σας και είναι καλός τρόπος να ακούει αφήγηση στα ελληνικά.
http://www.paramithas.tv/
http://www.paramithas.tv/
Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
Easter Bunnies
Το Πάσχα έρχεται και κάθε Rolling stone mama πρέπει να έχει φρέσκες ιδέες, αλλά και φρέσκα αβγά. Εγώ λογικά θα είμαι στο μαιευτήριο, αλλά σας γράφω μερικές πασχαλινές προτάσεις.
Ένα παινίδι είναι να τυλίξετε τα αβγά σε χρωματιστό χαρτί και να βάλετε τα πιτσιρίκια να το βρούνε. Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο θα τα τρώνε, αλλά θα διασκεδάζουν κιόλας. Σκεφτείτε το, είναι ένα καλό κόλπο για να μην καταλήξουν όλα τα αβγά στα σκουπίδια.
Άλλο παιχνίδι, γερμανικής καταγωγής, που θέλει κήπο: βάζετε τα αβγά στον κήπο και χορεύετε ανάμεσά τους. Σκοπός είναι να μην τα πατήσετε. Αλλά επειδή τα παιδιά σίγουρα θα τα πατήσουν κάντε το μόνο αν έχετε όρεξη για μάζεμα.
Ώραίο κόλπο βαφής αβγών: βάλτε αυτοκόλλητα στα αβγά και βράστε τα έτσι μέσα στο χρώμα. Αφήστε τα να στεγνώσουν σε χαρτί κουζίνας και βγάλτε τα αυτοκόλλητα. Έτσι αποκαλύπτεται το σχέδιο του αυτοκόλλητου. Μπορείτε να κάνετε φανταστικά σχέδια.
Για φυσικές βαφές ριξτε στο μείγμα νερού - ξυδιού φυσικά υλικά: Για καφέ τυλίγεις τα αβγά στην φλούδα κρεμμυδιού, για ροζ το βράζεις σε ζωμό παντζαριού, για πορτοκαλί σε καρότα και πάπρικα, και για κίτρινο σε κουρκουμά - βρίσκεται στο curry.
Για όσες έχετε μεγαλύτερα παιδιά αφήστε τα να βάψουν τα αβγά τους με μη-τοξικές μπογιές. Η διακόσμηση αβγών μπορεί να είναι πολύ δημιούργική απασχόληση.
Αυτά easter bunnies μου. Τα λέμε σύντομα. Keep in touch.
A rolling stone mama
Κυριακή 21 Μαρτίου 2010
Ένα χρήσιμο site
Γεια σας και πάλι,
ένα χρήσιμο site που μπορείτε να επισκεφτείτε www.babyspace.gr με συμβουλές, ιδέες, χρήσιμες πληροφορίες αλλά και δώρα και εκπτώσεις.
Rolling stone mama
ένα χρήσιμο site που μπορείτε να επισκεφτείτε www.babyspace.gr με συμβουλές, ιδέες, χρήσιμες πληροφορίες αλλά και δώρα και εκπτώσεις.
Rolling stone mama
Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010
Άμα θές να κλάψεις κλάψε, αλλά σκέψου και γιατί
Η εγκυμοσύνη είναι μία μπάλα με συναισθήματα. Αλλάζουν τόσα. Το σώμα, οι σκέψεις, οι σχέσεις μας με τους άλλους, η σχέση μας με το κλάμα… Πρώτη φορά έπιασα τον εαυτό μου να κλαίει με διαφήμιση, επειδή με συγκίνησε η μουσική.
Να βουρκώνω επειδή μία κυρία στο δρόμο μου χαμογέλασε και με άφησε να περάσω. Αυτά είναι τα λεγόμενα ορμονικά. Άλλη κατηγορία. Εγώ κλαίω και άλλες στιγμές, όταν στεναχωριέμαι για πράγματα που σκέφτομαι, που συμβαίνουν, για κάτι πραγματικό δηλαδή. Και όταν κλαίω για υπαρκτούς λόγους όλοι μου λένε «Μην κλαις, κάνεις κακό στο παιδί». Εσείς το πιστεύετε;
Αν δεν κλάψεις μία στιγμή που πρέπει σημαίνει ότι κρύβεις ένα συναίσθημα που με κάποιον τρόπο θα σου βγει μετά. Δηλαδή, υποκρίνεσαι ότι όλα πάνε καλά, κρύβεις ένα πρόβλημα κάτω από το χαλί, το αντιμετωπίζεις επιφανειακά, κάνεις ό,τι δεν το βλέπεις. Γιατί αυτό είναι καλύτερο από το να το δεις και ας στεναχωρηθείς, αν είναι να κάνεις κάτι για αυτό; Θέλω να πω ότι αν αποφεύγουμε να δούμε τι νιώθουμε το πρόβλημα δεν θα φύγει θα σκεπαστεί και θα επανέλθει και με χειρότερο τρόπο.
Το να μην εκφράζουμε τα αρνητικά συναισθήματα έχει και συνέπειες. Βρήκα μερικές από αυτές: «μερικοί μύες παραμένουν για καιρό συσπασμένοι, το ίδιο και τα σπλαχνικά όργανα, η αναπνοή είναι ρηχή, γενικά αλλοιώνεται η καλή ροή της ενέργειας, η οποία λιμνάζει, με τις γνωστές συνέπειες, τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, αλλά και στο επίπεδο των συναισθημάτων, γιατί ένα σώμα συσπασμένο ή με λίγη διαθέσιμη ενέργεια δεν επιτρέπει, με τη σειρά του, μια σωστή αξιοποίηση και μια ήρεμη αντιμετώπιση των προβλημάτων». Ψυχοσωματικά. Λέξη κλειδί για τις γυναίκες.
Αυτό που πιστεύω ότι είναι σημαντικό είναι το τι κάνουμε με αυτά τα συναισθήματα. Τα περισσότερα είναι εκεί για να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει, να αναγνωρίσουμε τις πιέσεις και τις ανάγκες μας και να προχωρήσουμε για να τα αντιμετωπίσουμε πιο ειλικρινά.
Το έμβρυο δεν μπορεί να είναι σε ένα εντελώς αποστειρωμένο και υπερπροστατευτικό περιβάλλον. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα για να ξεκινήσει τη ζωή του. Μία σκεπτόμενη μαμά είναι σε επαφή με τα συναισθήματα της και εξελίσσεται μέσα από αυτά. Η ειλικρίνεια με τον εαυτό μας δείχνει αγάπη και για το έμβρυο.
Για αυτό άμα θέλεις να κλάψεις κλάψε, αλλά σκέψου και λίγο γιατί κλαις…για να κάνεις κάτι για αυτό και να μην μείνεις στο μαξιλάρι σου να μυξοκλαις.
Intomyarms- a Rolling stone mama
Να βουρκώνω επειδή μία κυρία στο δρόμο μου χαμογέλασε και με άφησε να περάσω. Αυτά είναι τα λεγόμενα ορμονικά. Άλλη κατηγορία. Εγώ κλαίω και άλλες στιγμές, όταν στεναχωριέμαι για πράγματα που σκέφτομαι, που συμβαίνουν, για κάτι πραγματικό δηλαδή. Και όταν κλαίω για υπαρκτούς λόγους όλοι μου λένε «Μην κλαις, κάνεις κακό στο παιδί». Εσείς το πιστεύετε;
Αν δεν κλάψεις μία στιγμή που πρέπει σημαίνει ότι κρύβεις ένα συναίσθημα που με κάποιον τρόπο θα σου βγει μετά. Δηλαδή, υποκρίνεσαι ότι όλα πάνε καλά, κρύβεις ένα πρόβλημα κάτω από το χαλί, το αντιμετωπίζεις επιφανειακά, κάνεις ό,τι δεν το βλέπεις. Γιατί αυτό είναι καλύτερο από το να το δεις και ας στεναχωρηθείς, αν είναι να κάνεις κάτι για αυτό; Θέλω να πω ότι αν αποφεύγουμε να δούμε τι νιώθουμε το πρόβλημα δεν θα φύγει θα σκεπαστεί και θα επανέλθει και με χειρότερο τρόπο.
Το να μην εκφράζουμε τα αρνητικά συναισθήματα έχει και συνέπειες. Βρήκα μερικές από αυτές: «μερικοί μύες παραμένουν για καιρό συσπασμένοι, το ίδιο και τα σπλαχνικά όργανα, η αναπνοή είναι ρηχή, γενικά αλλοιώνεται η καλή ροή της ενέργειας, η οποία λιμνάζει, με τις γνωστές συνέπειες, τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, αλλά και στο επίπεδο των συναισθημάτων, γιατί ένα σώμα συσπασμένο ή με λίγη διαθέσιμη ενέργεια δεν επιτρέπει, με τη σειρά του, μια σωστή αξιοποίηση και μια ήρεμη αντιμετώπιση των προβλημάτων». Ψυχοσωματικά. Λέξη κλειδί για τις γυναίκες.
Αυτό που πιστεύω ότι είναι σημαντικό είναι το τι κάνουμε με αυτά τα συναισθήματα. Τα περισσότερα είναι εκεί για να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει, να αναγνωρίσουμε τις πιέσεις και τις ανάγκες μας και να προχωρήσουμε για να τα αντιμετωπίσουμε πιο ειλικρινά.
Το έμβρυο δεν μπορεί να είναι σε ένα εντελώς αποστειρωμένο και υπερπροστατευτικό περιβάλλον. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα για να ξεκινήσει τη ζωή του. Μία σκεπτόμενη μαμά είναι σε επαφή με τα συναισθήματα της και εξελίσσεται μέσα από αυτά. Η ειλικρίνεια με τον εαυτό μας δείχνει αγάπη και για το έμβρυο.
Για αυτό άμα θέλεις να κλάψεις κλάψε, αλλά σκέψου και λίγο γιατί κλαις…για να κάνεις κάτι για αυτό και να μην μείνεις στο μαξιλάρι σου να μυξοκλαις.
Intomyarms- a Rolling stone mama
Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010
Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010
The Rolling Stone Mama
Για αρχή ας συστηθούμε:
Είμαι έγκυος! Η σκέψη με συναρπάζει. Το ήθελα πολύ. Περάσαμε δύσκολα για να φτάσουμε εδώ. Μία παλίνδρομος με δίδυμα πριν δυο χρόνια που κάθε γυναίκα ξέρει πόσο άσχημα σε κάνει να νιώσεις μία τέτοια απώλεια. Εκτός από άχρηστη, αναρωτιέσαι αν θα ξαναμείνεις έγκυος. Όταν λοιπόν αυτό το τεστ σημάνει εγκυμοσύνη λάμπεις από χαρά.
Το έμαθα στις διακοπές. Και περίμενα να γυρίσω για να το ανακοινώσω. Βίωνα αυτό το όμορφο καλοκαιρινό ξεκίνημα με πολύ αισιοδοξία μέχρι που η εγκυμοσύνη μου έδειξε το δεύτερό της πρόσωπο. Ναυτίες, μία μικρή αποκόλληση. Αυτό αρκούσε για να κλειστώ σπίτι και να χαθεί η μαγεία…
Έφταιγαν οι ορμόνες ή μήπως η πεθερά που έπαιρνε συνέχεια τηλέφωνα γιατί ανησυχούσε και για να τα πούμε, οι άλλες μαμάδες- καλοθελητές που με βομβάρδιζαν με συμβουλές και ατάκες θρίλερ: θα κλειστείς λίγο, για τα υπόλοιπα πέντε χρόνια της ζωής σου, αλλά μην ανησυχείς, είναι ωραία στις παιδικές χαρές. Η εγκυμοσύνη άρχισε να γίνεται τρόμος και το πιο τρομαχτικό από όλα είναι το πώς αυτό το τόσο όμορφο συναίσθημα της αναμονής του καινούργιου μπορεί τελικά να γίνει απειλή!
Δηλαδή, τι μένει για ένα άτομο που του αρέσει να βγαίνει, να χορεύει, να πηγαίνει σινεμά, θέατρο, βόλτες και ταξίδια; Να μεταλλαχθεί σε μάνα - κονσέρβα; Τυποποιημένη δηλαδή. Χωρίς επιλογές. Και αν στο αίμα της βράζει ροκ διάθεση; Αν έχεις μία προσωπικότητα ρε παιδί μου; Αν δεν θέλεις να φτιάξεις το παιδικό δωμάτιο με πριγκίπισσες και νεράιδες; Αν θέλεις το παιδί σου μαζί σου στις διακοπές; Αν δεν θέλει να χάσει τους εναπομείναντες φίλους της – γιατί το ¼ το χάνεις με το που ανακοινώνεις τα νέα. Αν θέλεις να συνεχίσεις να είσαι ερωτευμένη; Τότε; Πού πας; Τι κάνεις; Υπάρχουν μέρη για εμάς που θέλουμε να μείνουμε rolling stones μαμάδες;
Αυτό είναι το ερώτημα και για αυτό είμαστε εδώ, εγώ, το μωράκι και εσείς, για να συμβάλουμε με συμβουλές, ιδέες και εμπειρίες στην διαιώνιση των γυναικών που είναι rolling stones, για να μην αφήσουμε να χαθεί αυτό το είδος έτσι άδοξα από τις μανάδες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Για να μείνουμε σέξι, χαρούμενες, ανοιχτόμυαλες και να περνάμε καλά εμείς τα παιδιά μας, οι άντρες μας και οι γύρω μας. Και με αυτά τα μυαλά να κάνουμε παιδιά ευτυχισμένα. Που να μας βλέπουν ευτυχισμένους, όχι περιορισμένους. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας.
Διαδρομές…
Μπορεί η διαδρομή μέχρι το Σύνταγμα να είναι μικρή, αλλά όταν είσαι με την κοιλιά να τα πράγματα δυσκολεύουν. Με μεγάλη μου χαρά διαπιστώνω ότι υπάρχουν παιδιά κυρίως νέα που με παρατηρούν και μου δίνουν τη θέση τους. Οι μεγαλύτεροι είναι που κάνουν ότι δεν σε βλέπουν. Ζήτω οι πιτσιρικάδες! Θέλω να μείνω για πάντα νέα στην ψυχή. .
Τσιγάρο
Το έχω κόψει και το έχω ξαναρχίσει πέντε με έξι φορές. Μία αναποφασιστικότητα δείχνει αυτό, το ξέρω. Κάνω όλη την προσπάθεια και μόλις βρεθώ με ένα ποτηράκι κρασί και κανά φίλο πιο ομιλητικό παίρνω ένα καμελάκι και αρχίζει η κατρακύλα. Θέλω να πω ότι έχω κατανόηση και στις δυο πλευρές, έχω περάσει και από τα δυο. Δεν μισώ τους καπνιστές ούτε είμαι με τους φανατικούς αντικαπνιστές. Εγώ προσωπικά σαν rolling stone mama δεν θέλω να καπνίζω ούτε να με φλομώνουν. Πού να πάω; Ο αντικαπνιστικός νόμος πήγε περίπατο. Μόνο στα starbucks. Και στο petit fleur (πλατεία Αγ. Νικολάου 2, Χαλάνδρι, τηλ.: 210 - 68.14.825 & Oμήρου 44, Kολωνάκι). Ξέρετε άλλα καφέ;
Ευχαριστώ…
Την υπάλληλο στον Κωσταντινίδη Αγίας Παρασκευής http://www.konstandinidis.gr/menu.html. Με εντόπισε τα Χριστούγεννα και παραβίασε μία τεράστια σειρά για να με εξυπηρετήσει. Την ευχαριστώ για την ευαισθησία της. Είναι η μοναδική περίπτωση που έχω να αναφέρω που μου δίνουν προτεραιότητα!
Ιδέες διακόσμησης
Για όλες εσάς που δεν συμβιβάζεστε με το κοριτσίστικο ροζ και το αγορίστικο μπλε, που θέλετε να ξεφύγετε από τα αρκουδάκια και τα κορδελάκια μπείτε και δείτε μερικές ιδέες εδώ:
Μην παραδίδεστε…
Κυκλοφορούν μανάδες τρομοκράτες που σε υποδέχονται με την ατάκα: καλωσόρισες στο club μας. Ή αλλιώς: τώρα έγινες μία από εμάς. Ή αλλιώς τέρμα η μποέμ ζωή. Από εδώ και πέρα κλεισούρα, συζητήσεις μόνο για παιδιά και πεθερές. Θα πάνε να σας τρομάξουν, να σας πούνε πόσο ρουτίνα έχει γίνει η ζωή τους, πως πρέπει να συμβιβαστείτε με την TV. Όχι. Η sony δεν σώνει. Κλείστε τα αφτιά σας. Μην τις αφήνετε να σας προϊδεάσουν ότι όλα θα είναι σκατά. Γιατί από εκεί ξεκινάει η πλύση, πριν γεννηθεί το μωρό. Το μωρό δεν πρέπει να σας βρει λυγισμένες και παραδόπιστες. Όλα αυτά είναι μπλόφες. Αυτό μην το ξεχνάτε.
Children Friendly Μέρη – Δεν θα κλειστώ σπίτι ποτέ!
Εννοείται ότι τα ψάχνω από τώρα. Για να είμαι έτοιμη όταν έρθει η ώρα.
Το pure bliss στο κέντρο της Αθήνας, Ρόμβης 24 http://www.purebliss.gr/ Όλα βιολογικά, ακόμα και η σαντιγύ στο σουφλέ σοκολάτας! Φοβερή ποικιλία σε τσάγια και ροφήματα, ωραίες σαλάτες και σάντουιτς και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που διαθέτει καθίσματα για μωρά! Είδα με τα μάτια μου γονείς να πίνουν το κρασί τους κατά τις 8 με το μικρό τους παιδί, ένα θέαμα που σπανίζει!
Στο εστιατόριο του ΙΚΕΑ υπάρχει χώρος για παιδιά με μερικά παιχνίδια όπου και γίνεται προβολή ενός dvd. Είναι ξεκούραστο.
Στην Πιπεριά στο Ψυχικό http://www.piperia-seafood.gr/ έχουν κάθισμα για παιδιά! Και απαγορεύεται το κάπνισμα στο ισόγειο.
Φοβερή ανακάλυψη είναι ότι στο καφέ του βιβλιοπωλείου Ελευθερουδάκης στην Πανεπιστημίου υπάρχει αλλαξιέρα. Σε όλη την Αθήνα δεν βρήκα ένα καφέ, ούτε στα Sturbucks με αλλαξιέρα. Το ψάξιμο συνεχίζεται.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
