Βραβεία χειρότερων δώρων

Το χρυσό φοίνικα απαίσιου δώρου κερδίζει με διαφορά η διπλανή μου, μία κουτσομπόλα με την στάμπα που από την πρώτη μέρα που ήρθα στην γειτονιά με έπιασε και μου είπε ότι ο γιος της παντρεύτηκε πολύ μεγαλύτερη γυναίκα – και μετά μου ξεφούρνισε την ηλικία της νύφης: 60 χρονών! Η πεθερά δηλαδή είναι πιο νέα από την νύφη! Αυτή η γυναίκα δεν σέβεται τον ίδιο της τον γιο, αυτή η γυναίκα έχει κάθε λόγο να κουτσομπολέψει και εμένα. Με ενοχλεί η αίσθηση ότι με παρακολουθεί, ο άψογος συγχρονισμός της με το πρόγραμμά μου: με το πού γυρίζω από κάπου με φωνάζει από το μπαλκόνι να μου δώσει μία συμβουλή. Πάντα την αποφεύγω. Τις προάλλες όμως ήθελε να μου δώσει κάτι άλλο, ένα δώρο και περίμενα να το παραλάβω. Την ώρα που μου το έδινε με έπιασε μία φιλανθρωπική διάθεση και σκεφτόμουν πόσο την έχω παρεξηγήσει για κουτσομπόλα ενώ είναι γυναίκα της παλιάς γενιάς που είναι έξω καρδιά και θέλει επικοινωνία με τον γείτονα. Γυρίζω σπίτι, ανοίγω την σακούλα με το δώρο και όλο ενθουσιασμό αρπάζω δυο λευκά αφτιά φτιαγμένα από ένα απαίσιο υλικό που μου προκαλούσε φαγούρα και βρωμούσε. Ακόμα δεν είχα δει τίποτα. Το έκτρωμα αποκαλυπτόταν σταδιακά μπροστά στα μάτια μου… Ένας λαγός που ειλικρινά δεν μπορούσε να μπει σε καμία κατηγορία, δεν ήταν αγορασμένος και δεν ήταν φτιαγμένος από χέρια που ξέρουν από κατασκευές. Στα άκρα του ξεχώριζαν στρώματα κόλλας, οι κλωστές κρεμόντουσαν, τα μάτια του ήταν κακοραμμένα, το ένα κοιτούσε στην ανατολή και το άλλο στη δύση και φορούσε κάτι φθαρμένα κιτρινισμένα ρούχα. Μόνο οι καρφίτσες του έλειπαν. Λαγός βουντού. Εκτός αν ήταν λαγός με μικρόφωνο για να με παρακολουθεί σε απευθείας σύνδεση. Στη θέα αυτού του πράγματος η γνώμη μου άλλαξε ξανά, η γειτόνισσα έχασε την εύνοιά μου ολοκληρωτικά και για πάντα. Ο λαγός μπήκε σε μία πλαστική σακούλα και η σακούλα πετάχτηκε στα σκουπίδια. Η γειτόνισσα επάξια κερδίζει τον χρυσό φοίνικα του πιο απαίσιου δώρου.


Το ασημένιο αγαλματάκι παίρνει ένα ζευγάρι μεσήλικων που μου χάρισαν ένα ζευγάρι σεντόνια. Πραγματικά, δεν ξέρω πώς είναι δυνατό κάποιοι άνθρωποι να φτιάχνουν τόσο κακόγουστα πράγματα και άλλοι να τα αγοράζουν. Το χειρότερο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η αμηχανία που νιώθει αυτός που λαμβάνει το δώρο. Με φωνή τρεμάμενη από το σοκ και μάτια γουρλωμένα τους ευχαριστώ και βάζω την σακούλα κάπου πιο πέρα, φροντίζοντας να μην πεταχτεί η κάρτα αλλαγής. Μερικές φορές καλύτερα να πηγαίνεις με άδεια χέρια από το να παίρνεις κάτι για να το πάρεις.

A rolling stone mama